Podsumowanie miesiąca: maj

"Oto recepta na szczęście: znajdź swoje miejsce na ziemi, zapracuj na nie, wypełnij je ludźmi, których kochasz, i marzeniami do spełnienia, zadbaj o zdrowie, a będziesz szczęśliwa."

Katarzyna Michalak – Przepis na szczęście

Bardzo dużo działo się w maju. Ale z tego co pamiętam, rok temu pisałam dokładnie to samo. Intensywny miesiąc pełen różnych emocji. Fajnych emocji!

Zaczęło się od... zakończenia. Drugiego i piątego maja zostały rozegrane ostatnie plusligowe mecze. Te najważniejsze - o medale. Miałam okazję być na decydującym spotkaniu o brązowy krążek w Ergo Arenie. Miałam okazję zobaczyć, jak drużyna, której kibicuję już od kilku lat i której mogło nie być w minionym sezonie - wygrywa. Przez cały sezon miałam okazję, by ich podziwiać, kibicować im, a na koniec być świadkiem zdobycia tej wisienki na okazałym torcie. Niesamowite uczucie. 

Lubię brąz. Fotorelacja z meczu o brązowy medal: Trefl Gdańsk - Indykpol AZS Olsztyn

Tylko zdążyłam wrócić tego wieczoru z Ergo Areny i włączyć Iplę, a na siatkarski parkiet wybiegały już ZAKSA Kędzierzyn-Koźle i PGE Skra Bełchatów. Mecz o złoto. I druga "moja" drużyna. Był stres. Było niedowierzanie. Iiii... Bełchatowianie wygrali mecz. Zdobyli Mistrzostwo Polski. Lepszego początku maja nie mogłam sobie wymarzyć. 

Dwa dni później w sali treningowej w Ergo Arenie został rozegrany mecz siatkarzy z kibicami. Przy okazji była możliwość zrobienia sobie pamiątkowych zdjęć i zdobycia autografów. Było wesoło i rodzinnie.
Sezon ligowy 2017/2018 oficjalnie został oficjalnie dla mnie zakończony. Nooo prawie.

Podsumowanie Plus Ligi 2017/2018

Fot. 058sport.pl / sport.trefl.com

Jeszcze w tym samym tygodniu pojechałam na południe Polski, gdzie w bardzo zacnym gronie oglądałam Ligę Mistrzów. Niestety, ZAKSA Kędzierzyn-Koźle nie zdołała pokonać włoskich ekip i znalazła się za podium. Zwycięzca? Może być tylko jeden, prawda? Zenit Kazań ponownie ze złotem. 

Wróciłam we wtorek, a już w sobotę z samego rana ponownie wybrałam się w te dolne rejony naszego kraju. Bo skoro jeden sezon się zakończył, to trzeba rozpocząć kolejny! I tak 19 maja pojawiłam się w tym magicznym Spodku, z cudownymi ludźmi, spędzając tam wspaniałych kilka godzin. Choć mecz niestety przegrany, to naprawdę było warto przetrwać tych kilkanaście godzin w pociągu. Co z tego, że po całej nocy podróży wróciłam do domu około 7, a już o 11 byłam na (zdecydowanie za długiej) mszy świętej i komunii? I bardzo musiałam ze sobą walczyć, żeby tylko tam nie zasnąć? To tylko szczegół.
Może i na zewnątrz wyglądałam jak zombie, a całe ciało mówiło - spać, to jednak przede wszystkim czułam się szczęśliwa. Najszczęśliwsza.

Jestem szczęśliwa, gdy mam wokół siebie swoich ludzi (zdjęcia wyżej), przed (zdjęcie dłoni), w czasie i po (dolny prawy róg) meczach. I gdy uda mi się znaleźć sukienkę, która całkiem mi się spodoba (lewy dolny róg).

Miesiąc zakończyłam w Gdańsku, na koncercie zespołu LemON. I była to kolejna dawka niesamowitych emocji. Ładowanie baterii pozytywną energią. Oczarowana byłam oczywiście samą muzyką, głosem wokalisty, jego "czuciem" tego wszystkiego... Ale zachwycił mnie również moment, gdy Igor Herbut (wokalista zespołu) poprosił wszystkich o przypomnienie sobie najlepszych chwil, wspomnienie swoich przyjaciół, najbliższych, zebranie w sobie całej miłości i wdzięczności, a później wspólne "wyrzucenie" tego w powietrze. Cudowne! ->  Zobaczcie tutaj!

I choć może się wydawać, że ten miesiąc był dla mnie bardzo beztroski i nic poza jeżdżeniem na mecze/koncerty nie robiłam, to... No nie był taki. Miałam sporo nauki. Pierwsze zaliczenia, projekty do oddania, magisterka do napisania, badanie do przeprowadzenia... I było ciężko. Ale chyba właśnie dzięki tym wyjazdom i tej sporej dawce takich pozytywnych emocji udało mi się wszystko jakoś pogodzić i przetrwać. Ze znajomymi i przyjaciółmi spotykałam się przy okazji tych meczów, z rodziną również spędziłam kilka dni, siostrę zabrałam na koncert i... Udało się. Prawie się udało.

Sezon na truskawki oficjalnie rozpoczęty! / Patrz córuś, tata zdobył nową zabawkę! / Fajnie mieć rodzinkę, z którą nie tylko na zdjęciach wychodzi się dobrze / Między podjadaniem truskawek i lodów czasem wpadło też coś mniej na słodko / Ale głównie było na słodko, na przykład dzięki koktajlom / Siedzenie pod sufitem nie sprzyja robieniu zdjęć, ale najważniejsza przecież jest atmosfera 😍

Żeby to wszystko pogodzić musiałam jednak zrezygnować z innych rzeczy. Mniej blogowałam, mimo że pomysły były. Jednak przygotowanie jednego wpisu to często kilka-kilkanaście godzin pracy, których nie byłam w stanie wygospodarować. Na pewno też mniej czytałam - przeczytałam zaledwie dwie książki i zaczęłam czytać kolejne dwie. Czytałam w pociągach i wieczorami w rodzinnym domu. Kontynuuję swoją przygodę z panem Mrozem oraz zakończyłam cykl Selekcja, czytając "Królową i Faworytkę". 

Chyba nie obejrzałam żadnego filmu w maju, ale ręki sobie za to uciąć nie dam. Oglądałam za to "Shadowhunters", ale sezon dobiegł końca i muszę teraz czekać do sierpnia. Najgorzej! Zaczęłam za to oglądać Lucyfera i taaaak, godny zastępca. Polecam! 

Czy te oczy mogą kłamać? / Koncert na meczu siatkówki? Czemu nie! / Doszłam do tego etapu w życiu, że specjalnie wstaję wcześniej rano, żeby się uczyć... / Tego Pana w zielonej koszulce będzie mi bardzo brakowało. Bardzo. Legenda! Dziękuję. / Pierwsza kąpiel w morzu zaliczona? / Co by tuuu? Chyba w pociągach najlepiej mi się myśli o życiu 😅

Nie chcę wiedzieć, ile godzin spędziłam w pociągach i ile kilometrów przejechałam w tym miesiącu. Nie chcę wiedzieć, ile godzin zajęło mi robienie tych wszystkich projektów i prezentacji. Chociaż lubię takie "cyferkowe" podsumowania, to dziś sobie je odpuszczam. Na pewno łącznie trwały więcej, niż te mecze i koncert razem wzięte. Ale było warto. Mimo zmęczenia. Już to odespałam, już o tych cięższych chwilach zapomniałam. A te wspaniałe emocje zostaną ze mną przecież jeszcze długo. Prawda? Dlatego właśnie warto. 

Bo kiedy, jak nie teraz?