Pociągiem o 5:14 po wspomnienia

Gdy ten wpis został opublikowany była godzina 5:14. Jeśli obyło się bez żadnych opóźnień, to wchodziłam właśnie do pociągu, który miał mnie zabrać do Warszawy. 

Nie wiem, o której godzinie i którego dnia czytasz te słowa. Czy jest to czwartek godzina 8:15, a ja wraz z siostrą właśnie wysiadłam w Warszawie Centralnej i razem szukamy miejsca, gdzie można wypić gorącą herbatę i naładować telefony? Czy może jest już koło południa i w nieco większym gronie zwiedzamy Warszawę? A może jest już w okolicach 16, zdążyłyśmy zameldować się w hotelu i zmierzamy na PGE Narodowy?

Może jest już godzina 20, właśnie obejrzałyśmy Ceremonię Otwarcia Mistrzostw Europy i teraz wyczekujemy pierwszego gwizdka meczu Polska - Serbia? Drużyny, które trzy lata temu zainaugurowały pamiętne Mistrzostwa Świata. Również na Stadionie Narodowym, również tam byłam. Obserwowałam.

Może gdy to czytasz, minęło już kilka dni od Ceremonii i Meczu Otwarcia ME? Może jest już po mistrzostwach i wiesz, jak cała ta przygoda się zakończyła...

Może minęło kilka tygodni, miesięcy, lat i wraz z tymi słowami przypominasz sobie o TYM dniu?

W internecie nic nie ginie. Ponoć. Niech więc zostanie zapamiętane, jak bardzo nie mogę się doczekać pobudki o godzinie 3:45 w czwartek 24 sierpnia 2017 roku. Jak bardzo wyczekuję spotkania ze wspaniałymi ludźmi i meczu otwierającego kolejne siatkarskie wydarzenie organizowane przez nasz kraj. Jak bardzo chcę ponownie dzięki siatkówce przeżyć wspaniały dzień, który będę jeszcze przez długie lata wspominać... 

Niech zostanie zapamiętane, że wierzę w Biało-Czerwoną drużynę. Będę wierzyła w czasie trwania całego turnieju, jak i w kolejnych sezonach.

Piszę te słowa w przeddzień rozpoczęcia Mistrzostw Europy. Wiem, że sport bywa nieobliczalny. Jednocześnie mocno w to wierzę, że na "naszych" Mistrzostwach Europy właśnie ten sport pokaże swoje najpiękniejsze oblicze.

#GoPoland!