Stronger. Relacja z Meczu Gwiazd i Klubowych Mistrzostw Świata

Około 660 km i trochę ponad 8 godzin w pociągu (w jedną stronę!). Trzy wieczory. Pięć meczów.

Miniony weekend spędziłam w Krakowie i krakowskiej TAURON Arenie. Jak było?

Od początku było wiele "przeciw".

Bo zimno. 

Bo ciemno. 

Bo zaraz święta. 

Bo to drugi koniec Polski. 

Bo wykruszyła mi się jedna osóbka.

Bo nie mam pewności, że zobaczę tam mój zespół.  

Ale... Tak, jak w przypadku mojej akredytacji i meczu Plus Ligi, tak było i w przypadku wyjazdu do Krakowa - chciałam w tym roku spróbować jeszcze czegoś nowego. Klubowe Mistrzostwa Świata? Najlepsze zespoły i najlepsi gracze na świecie w jednym miejscu? Mecz Gwiazd? Tego przecież jeszcze nie widziałam. Jadę.

Przystawka 

Dzień przed półfinałowymi meczami Klubowych Mistrzostw Świata w krakowskiej TAURON Arenie rozegrany został Mecz Gwiazd Plus Ligi - Północ kontra Południe. 

Było... wesoło. Odbył się konkurs zagrywki i siatkarskiego gwoździa. Rozegrany został trzysetowy (nie do końca na poważnie) mecz. W spotkaniu wzięli udział najbardziej znani i lubiani zawodnicy oraz trenerzy wszystkich klubów Plus Ligi (poza PGE Skrą Bełchatów i ZAKSĄ Kędzierzyn-Koźle). Całości dopełnił kabaret "Neo Nówka". 

I tak, mistrzem zagrywki został Bartosz Gawryszewski, a najlepszego siatkarskiego gwoździa wbił Wojtek Włodarczyk. Jakub Jarosz zabrał się za komentowanie meczu, Andrzej Wrona przejął kamerę Polsatu, Salvador Hidalgo Oliva relacjonował mecz na Instagramie, a Maciek Muzaj wycierał parkiet (i buty sędziego). 

Obiad 

Półfinały. Wygrywasz i następnego dnia walczysz o złoto i prestiż. Przegrywasz - czeka cię mecz o brąz. Wielka Sada kontra wielki Zenit? Nie może być inaczej. To musi być wielkie spotkanie. Mecz na szczycie. Czy tak było? 

Skra kontra Lube. Pierwszych 20 minut meczu. Myślałam, że mi serce wyskoczy z tej... radości. Szczęścia. Dumy. Ale kolejne dwie minuty i wszystko minęło. Odwróciło się o 180 stopni. Później było już tylko gorzej. Prawie do końca. Bo wtedy znów pojawiła się nadzieja. Ale nie. Stop. Nie. Nie dziś. 

Dwa mecze. Dwa półfinały. Cztery ciekawe drużyny. Wiele niewykorzystanych szans. Dwa trzysetowe spotkania. Tylko?

Deser 

Ostatni dzień Klubowych Mistrzostw Świata. Rozstrzygające mecze. Dekoracja. Wręczenie medali. Wisienka na (okazałym?) torcie. Zenit wygrywa do zera z włoskim Lube. Sada pokonuję Skrę również nie tracąc nawet jednej partii meczu. Znowu. 

Zenit Kazań ze złotem. Rosyjska drużyna w całym turnieju nie straciła nawet seta! Sada Cruzeiro, Cucine Lube Civitanova, PGE Skra Bełchatów - myślę, że każdy z tych zespołów miał okazje, których nie wykorzystał. Każdy mógł zrobić coś więcej. 

Mecze były różne. Chwilami było na co popatrzeć. Chwilami było dość słabo. I było za krótko. Pięć meczów, na których miałam okazje być w miniony weekend łącznie były krótsze, niż moja podróż (w jedną stronę) do Krakowa. Trochę szkoda. 

Powrót Meczu Gwiazd? Klubowe Mistrzostwa Świata organizowane w Polsce? Okay. Coś innego. Coś fajnego. Idea świetna. Ale sama organizacja... Myślę, że jeszcze do dopracowania. 

Nie ukrywam, spodziewałam się czegoś więcej. Trochę rozczarowałam się poziomem sportowym i organizacyjnym turnieju. Chociaż emocji nie brakowało i dobrze się bawiłam, to jednak nie było tego... WOW. Zabrakło mi tego.

Brakowało mi wypełnionej kibicami hali. Brakowało mi aparatu. Brakowało mi wyniku. 

Rzadko kiedy zdarza się, że przez większość meczu powstrzymuję łzy. Rzadko wychodzę z hali z takim uczuciem... niedosytu. Ale jednocześnie wiem, że tak bywa. Taki jest sport, taka jest siatkówka. Różne rzeczy się zdarzają. Nie zawsze będę usatysfakcjonowana widowiskiem. 

Nie żałuję. 

Nie żałuję ani minuty spędzonej w pociągu, czy później na hali.

Nie ukrywam. Było ciężko. Kto lubi patrzeć, jak jego drużyna przegrywa? Jak jednego dnia widzi walkę, ale i niewykorzystaną szansę? Jak następnego dnia widzi... bezsilność? Pewnie nikt tego nie lubi. A jeśli jest się osobą dość emocjonalnie podchodzącą do sportu to... jest to jeszcze trudniejsze.

Bardzo podobało mi się, że siatkarze PGE Skry Bełchatów po meczach w licznym gronie podchodzili do kibiców, by rozdać autografy czy robić sobie z fanami zdjęcia (i robili to dość długo). Sama nie miałam do tego serca i chęci po takich spotkaniach, ale widziałam, że wielu kibiców się skusiło i naprawdę był to bardzo miły obrazek. Zawodnicy innych ekip już tak licznie nie podchodzili, chociaż znalazło się kilku, którzy złapali dobry kontakt z fanami.

Cieszę się, że miałam okazję uczestniczenia w Meczu Gwiazd i Klubowych Mistrzostwach Świata.

Cieszę się, że mogłam na żywo zobaczyć najlepszych zawodników i najlepsze drużyny na świecie. 

Cieszę się, że ponownie mogłam kibicować PGE Skrze Bełchatów i chyba po raz pierwszy w życiu z większością kibiców zgromadzonych na hali. 

Piosenka wyjazdu? Kelly Clarkson - Stronger. Czemu? Bo była pierwszą piosenką, którą usłyszałam, rozpoznałam i zapamiętałam. Bo skojarzyła mi się z Mariuszem Wlazłym (znacie TEN filmik?). Bo... bo musiałam być silna przez tych kilkadziesiąt godzin. Przegrała KAŻDA drużyna, której kibicowałam podczas tego weekendu. KAŻDA. Nawet moja "Północ" przegrała podczas Meczu Gwiazd. Cóż... 

Cały wyjazd oceniam pozytywnie. Mimo wszystko i wbrew wszystkiemu. Kraków dalej jest ładny. "Moja" Ergo Arena wciąż piękniejsza od TAURON Areny (Izuś, nie krzycz 😘, taka prawda). A siatkówka... Siatkówka cały czas jest poza wszelką konkurencją. 

Wyjazd do Krakowa to nie tylko moje spotkanie z siatkówką, ale też ze znajomymi. I w tym miejscu pojawi się trochę prywaty, bo chcę podziękować:

Izie - za nocleg, towarzystwo oraz znoszenie moich zmiennych humorków na meczach i poza nimi;

Misiowi - za towarzystwo, oprowadzenie i nie zgubienie mnie na krakowskim rynku.

Dzięki ❤