Reprezentacja? Zaczynamy!

"We can feel it, it is in the air
And we can start the voley
Start a fire now"
Margaret - Start a Fire

Klubowy sezon zakończony. Siatkarze wrócili w rodzinne strony/wyjechali na wakacje/zebrali się na zgrupowaniach przygotowawczych do sezonu reprezentacyjnego. Właśnie. Już ostatnie godziny dzielą nas do pierwszego meczu z udziałem Biało-Czerwonych w tym sezonie. Już ostatnie dni dzielą nas do pierwszych meczów w Lidze Światowej.
Sezon reprezentacyjny czas zacząć. 

~*~ 

Po drugim meczu finałowym, tuż po tym jak rozdano medale, zaczęłam się zastanawiać co dalej. Było mi przykro, że mecz zakończył się tak, a nie inaczej. Byłam również smutna, bo zdałam sobie sprawę, że kolejne siatkarskie widowisko, które będę miała okazję zobaczyć prosto z trybun czeka mnie dopiero... w sierpniu. To były aż 4 MIESIĄCE czekania. Długo. Za długo. 

Wtedy sprawdziłam połączenia na trasie Gdańsk - Katowice.

Coś było. Nawet pasowało.

Kilka dni później rzuciłam pomysł Domi. Nie wahała się. W przeciwieństwie do mnie.

Prawie 9 godzin w pociągu w jedną stronę. Trudno, przeżyję.

Łącznie 17 godzin w pociągu, to więcej niż spędzimy w Katowicach. Weź, nie takie rzeczy się robiło.

Ale to okres zaliczeń. I pracę licencjacką trzeba pisać. Damy radę. Pouczyć się można w pociągu. Pracę napisać wcześniej/później.

Bilety kupione. 

Od tej pory powinno być już tylko z górki. Ha! Chciałabym.

Najpierw zapomniałam mojej biało-czerwonej koszulki z domu. Specjalnie jechać po jedną rzecz do domu i zaraz wracać? Trochę słabo. Poczta? To jakaś alternatywa, ale co gdyby moja koszulka przepadła i słuch o niej by zaginął? Wiem, że czasem trzeba zaryzykować, ale to zdecydowanie nie był ten moment. Ale! Znalazłam jeszcze jedną opcję. Moja siostra dzień po tym, jak zorientowałam się, że nie mam koszulki, przejeżdżała przez miejscowość, z której z kolei moja przyjaciółka miała jechać pociągiem do Gdańska. Przyjaciółka, z którą miałam spotkać się dwa dni później na koncercie! Przypadek? Być może! Ale skoro pojawiła się taka okazja, to czemu by jej nie wykorzystać?

Niebezpieczny plan przekazania cennej rzeczy wypalił. Jestem genialnym strategiem, prawda? 

Koszulka jest! Nie ta, co miała być, no ale... Jest. 

Teraz tylko odliczać dni i zrobić jak najwięcej na uczelnię, by się ze wszystkim wyrobić. Prościzna. Gdyby tylko nie te przeklęte tabelki, które nie chciały ze mną współpracować. 

I wzory, jakby napisane w innym języku. 

I trzeci rozdział pracy licencjackiej, którego nie potrafiłam ruszyć. 

I milion prezentacji do zrobienia. 

I przygotowania notatek na egzaminy, które mam w przyszłym tygodniu.
Ugh.

Jest wtorkowy wieczór. Sporo już zrobiłam. Jeszcze trochę przede mną, ale czuję, że uda mi się ze wszystkim wyrobić. Nieco spokojniej mogę wyczekiwać sobotniego wyjazdu. Gdyby się właśnie nie okazało, że mój pociąg, którym miałam w środku nocy powrócić bezpiecznie do Trójmiasta nagle... zniknął. 

Nie istnieje. 

Nie ma go w systemie. 

Czwartek. Pociąg powrócił do elektronicznego rozkładu, na dworcu w rozkładzie przyjazdów także istnieje. To chyba znak, że jednak będzie czym wrócić. Jak myślicie? 

Piątek. Już się boję co tu się wydarzy. Na pewno wieczorem idę na koncert. A w sobotę, o godzinie 3:30 czeka mnie pobudka. Ale dam radę, no nie? 

Czego nie robi się dla siatkówki? 

Czego nie robi się dla pasji? 

I właśnie taki jest sport. To nas czeka podczas tegorocznego sezonu reprezentacyjnego. PRZESZKODY. Na pewno będzie pod górkę. W Spale spotkała się nowa ekipa, którą dowodzi nowy trener. Ale ta grupa ludzi ma wyznaczony cel, do którego z pewnością będzie dążyć. Za wszelką cenę. 

Bo czego nie robi się dla siatkówki? 

Dla pasji? 

Dla spełnienia marzeń? 

Prawda?

"Choć często niepewnie

A czasem tak trudno

Wciąż warto próbować

Nigdy nie jest za późno

Wykrzyczeć do życia, że ciągle widać mnie!"

Myslovitz - Ty i ja i wszystko co mamy

#GoPoland!